Vroeger hadden we thuis altijd al kippen. Ik heb nog een foto van mijn kuikentje in mijn foto-album. Hij mocht altijd op tafel zitten als ik, als klein meisje, ging eten.
Hij zat dan tegen de warme pan aan, dat vond Piep lekker. Het liep echter niet goed af met Piep, want m’n moeder ging erop staan met d’r klompen toen hij op een onbewaakt ogenblik uit mijn zicht was in de schuur.
Toen ik op mezelf ging wonen, had ik een paar jaar geen kippen, omdat een woonwijk daar niet echt geschikt voor was. Maar zodra het weer kon, had ik weer kippen. Ik heb er gewoon wat mee! Buiten dat ze veren hebben, kakelen en eieren leggen, lijken ze toch best op mensen.
Kippen hebben een natuurlijke rangorde. Deze rangorde wordt bepaald door vooral gedrag. Niet door kleur, afkomst, functie, grootte of soort. Gedrag bepaalt de pikorde. Zoiets als op het schoolplein bij kinderen. Dit zie je ook bij medewerkers in een bedrijf. Niet alleen een functie bepaalt een rangorde/hiërarchie. Als je een leidinggevende functie krijgt en je gedrag past hier niet bij, gaat het niet lukken. Je gedrag bepaalt hoe de groep op jou reageert en of je het respect krijgt/verdient.
Hier thuis in Maasdijk is Arie de baas. Mijn man heet Leo trouwens. Arie is onze haan, want mijn onderwerp ging over kippen. Arie is goed voor z’n kippen, hij gedraagt zich als een gentleman, stelt zich op als een leider, beschermt ze, brengt balans en structuur in de groep. Arie zorgt altijd eerst voor z’n dames en dan pas voor zichzelf. Dames eten eerst, dan hij. Als er gevaar dreigt, staat hij voorop. Arie wordt dan ook geaccepteerd en gerespecteerd als leider.
Je ziet toch dat er ook dingen gebeuren, die ook Arie niet onder controle heeft, maar hij laat het gebeuren. Er zijn altijd bepaalde kippen die over het hek vliegen en lekker de pad op gaan in de tuin. En er zijn kippen die gezellig en trouw bij Arie blijven. Aan het einde van de dag zitten ze echter als een happy familie weer met z’n allen op stok. Dus Arie geeft de kippen die vrijheid willen, de vrijheid. En kippen die behoefte hebben aan gezelligheid en veiligheid, krijgen dit ook bij Arie. Zo krijgt iedere kip waar ‘hij’ behoefte aan heeft. Arie creëert een win-win situatie. Iedereen is tevreden. Hij ook. Geen gedoe en geen gezeur. Het loopt gewoon.
Werkt dit misschien in een bedrijf ook een beetje zo? Medewerkers met verschillende behoeften die zo goed als mogelijk ingevuld worden. Talenten die worden benut doordat mensen laten zien wat ze kunnen (gedrag). En ondanks die verschillende behoeften, willen ze ook graag weten waar ze aan toe zijn, een balans, een gezellige werkomgeving, etc. Iedereen blij, ook de ondernemer, die win-winsituatie die elk bedrijf nastreeft.
Wat leren we hiervan? ......Kijk uit dat je niet zoals Piep onder de voet wordt gelopen!