Stel dat je niks voorstelt, maar je denkt dat je heel wat voorstelt. Dan krijg je een bepaald gedrag wat niet past bij de werkelijkheid. Ik heb een gans als huisdier die denkt dat hij een soort dinosaurus is; groot, sterk en angstaanjagend.
Zo gedraagt hij zich ook naar bijvoorbeeld onze honden toe; hij valt ze aan, blaast en laat zich niet afschrikken. Terwijl hij eigenlijk niets voorstelt, want zo’n grote hond kan in 1 keer die dunne nek doorbijten en dan is het over met die gans. Maar dat weet de gans niet! Daarom vind ik het altijd bewonderenswaardig dat hij geen angst kent, en alles gewoon doet. Vol zelfvertrouwen, omdat falen niet in z’n hoofd opkomt. En het werkt, want hij komt angstaanjagend over. Zelfs mensen zijn bang voor hem.
Zo heb ik ook een kalkoen als huisdier. Die staat te pronken alsof hij het mooiste dier van de planeet is. Hij is zo trots op zichzelf, loopt te draaien in de wei met achterwerk en z’n veren opgezet alsof hij de begeerlijkste man van de aardbodem is. Hij heeft geen spiegel om zichzelf te zien dus hij weet niet dat hij best heel lelijk is (want dat is een kalkoen toch wel). Hij voelt zich de mooiste van allemaal en gedraagt zich hier ook naar. En het werkt, de anderen kijken vol bewondering naar hem. Zelfs mensen gaan het mooie van hem inzien, omdat hij zo z’n best doet.
Is dat geen mooie leer-les? Dat je zelfbeeld je dus blijkbaar ver kan brengen. Maar dit ook andersom werkt. Als je denkt dat je niks voorstelt en je zo gaat gedragen, dan zullen mensen dit ook zo ervaren. Het beeld wat mensen van jou hebben, wordt voor een groot deel bepaalt door wat je uitstraalt, doet en zelf denkt. Als je dus het gedrag van anderen wilt veranderen, moet je hier zelf iets aan gaan doen. Jij moet laten zien wat je wilt dat anderen zien van jou!